با همهي بي سروسامانيام، باز به دنبال پريشانيام
طاقت فرسودگيام هيچ نيست، در پي ويران شدني آنيام
دلخوش گرماي كسي نيستم، آمدهام تا تو بسوزانيام
ماهي برگشته ز دريا شدم، تا كه بگيري و بميرانيام
حرف بزن، ابر مرا باز كن، دير زماني ست كه بارانيام
ها، به كجا ميكشيام خوب من؟ ها، نكشاني به پشيمانيام
محمدعلي بهمني
0 Comment:
Post a Comment