هوا هواي بهار است و باده باده ناب
به خنده خنده بنوشيم و جرعه‌جرعه شراب
در اين پياله ندانم چه ريختي پيداست
كه خودش به جان هم افتاده‌اند آتش و آب
فرشته روي من اي آفتاب صبح بهار
مرا به جامي از اين آب آتشين درياب
به جام هستي ما اي شراب عشق بجوش
به بزم ساده ما اي چراغ ماه بتاب
گل اميد من امشب شكفته در بر من
بيا و يك نفس اي چشم سرنوشت بخواب
مگر نه خاك ره اين خرابه بايد شد
بيا كه كام بگيريم از اين جهان خراب
0 Comment:
Post a Comment